بیانیه حزب کمونیست کارگری در باره خطر جنگ و مسابقه راست روی در اپوزیسیون

بالاگرفتن احتمال جنگ و گسترش تبلیغات جنگی و تشدید تقابل آمریکا و جمهوری اسلامی، فی الحال صف بندی ها در اپوزیسیون بورژوایی و غیر کارگری رژیم را تغییر داده، یا صحیح تر، شفاف تر کرده است.

از میان آنهایی که مخالف جنگ اند، بخشی به بهانه دفاع از "آب و خاک" بی هیچ شرم و حیایی علنا اعلام کرده اند که در کنار جمهوری اسلامی خواهند بود! کسانی از اینها کفش و کلاه کرده اند تا هرچه سریعتر به میهن برگردند و با حفظ "مرزبندی ها" در کنار احمدی نژاد و خامنه ای قرار گیرند. کسانی رویاهای شکست خورده دوم خرداد و جمهوری اسلامی دوم را از گنجه بیرون می آورند و رنگ و جلا میدهند و جدی تر از خود جمهوری اسلامی برای مضحکه انتخابات آماده میشوند. اینها امیدوارند که یک دور دیگر خاتمی و حتی رفسنجانی را بعنوان ناجی به مردم بفروشند!

آنهایی که نهان و آشکار موافق جنگ اند و آرزوی "رژیم چنج" از بالای سر مردم دارند، لب مرز تفنگ هایشان را روغن میزنند و امیدوارند نقش "چلپی" و "اتحاد شمال" و "کرزای" و "جلال طالبانی" های ایران را بر عهده گیرند. برخی از اینها برای رژیم اسلامی نامه سرگشاده مینویسند که فکر نکنید لشکر کشی زمینی در کار نخواهد بود! یعنی بی هیچ شرم و حیایی اعلام میکنند که زیر باران کروزها و غرش هواپیماهای جنگی و در معیت ارتش آمریکا آماده هر جنایتی هستند.

و دسته سوم و البته حاشیه ای که با هیچکدام از دو دسته فوق نیستند، کسانی که قبلا شکست یا افول و عقب نشینی جنبش سرنگونی و سوسیالیسم را اعلام کرده بودند، حالا فضای تهدید جنگی و خطرات و مصائب واقعی جنگ را دستمایه رواج گیج سری و عرضه کالای یاس و شکست طلبی خود، و در واقع دنباله روی عملی از جریانات فوق، یافته اند.

ایران اما عراق و افغانستان نیست. بازیگر صحنه سیاست ایران فقط جمهوری اسلامی و دار و دسته هایش و یا اپوزیسیون بورژوایی و "اتحاد شمال" چی ها و چلبی هایش نیستند. در ایران یک قطب اجتماعی بسیار قدرتمند چپ، رادیکال و سکولار حضور دارد که هم مقابل جمهوری اسلامی، هم جنگ و تروریسم دولتی و رژیم چنج نوع آمریکائی، و هم انواع و اقسام اپوزیسیون راست رژیم ایستاده است. قطب انسانیت. قطب آزادیخواهی و برابری طلبی. قطب کمونیسم کارگری. کارگران، زنان و معلمان و دانشجویان.

با بالا گرفتن تهدید جنگی و تبلیغات جنگی جامعه یکباره دارالمجانین نمی شود، بلکه مبارزه طبقاتی سابقا جاری در اشکال حاد و قطبی تر بروز می یابد. این دقیقا توضیح دهنده این راست روی های سراسیمه و هیستریک فوق الذکر است. با کمی دقت میتوان فهمید این حضرات در واقع در مقابل جنگ یا خطر جنگ و مصائب واقعی آن موضع نمی گیرند، بلکه مواضع شکست خورده و به هیچ جا نرسیده قبلی خود را بهانه خطر جنگ و مقابله با مصائب آن دوباره عرضه میکنند. و این بار بی پرده تر حرف دلشان را میزنند. بهمان میزان هم جامعه از لحاظ سیاسی قطبی تر میشود و انتخاب بین چپ و راست که در سالهای اخیر به نفع چپ در جریان بوده است قطعی تر صورت میگیرد.

در مقابل این راست روی ها، به نمایندگی قطب چپ جامعه، کارگران، زنان و جوانان و همه نیروهای انقلابی و آزادیخواه، حزب کمونیست کارگری اعلام میکند که علیه همه این پروژه های راست محکم ایستاده است. حزب با اتکاء به نیروی طبقه کارگر و مردم آزاده اجازه نمی دهد که به بهانه جنگ مصیبت جمهوری اسلامی ادامه یابد و یا مصیبت دیگری را بعنوان راه حل به مردم تحمیل کنند. همچنانکه در قطعنامه کنگره ششم حزب اعلام کردیم راه مقابله با این جنگ و یا فضای جنگی اساسا پیشروی جنبش انقلابی و سرنگونی طلبانه مردم، به زیر کشیدن جمهوری اسلامی و برقراری یک جمهوری سوسیالیستی است. این قطعنامه بطور مشخص موضع و وظایف جنبش و حزب ما، چه در داخل و چه خارج را برای جلوگیری از جنگ و در صورت وقوع برای تخفیف مصائب و قطع فوری آنرا بر شمرده است. ما با تلاش با گردآوردن وسیع ترین نیروی اجتماعی و بین المللی حول جهت گیری این قطعنامه اعلام میکنیم که با همه "راه حل" ها و موعظه هایی که به بقاء جمهوری اسلامی و تعدیل آن نظر دارد، همه "راه حل" هایی که ناظر بر حل و فصل قدرت سیاسی از بالای سر مردم است، با همه تشبثات ناسیونالیستی، چه عظمت طلبانه و چه قومی، با همه گیج سری ها و ناپیگیری ها قاطعانه مقابله خواهیم کرد. جواب مسابقه در راست روی را فقط میتوان با یک جنبش عظیم و گسترده چپ و انقلابی علیه جنگ و علیه جمهوری اسلامی و برای آزادی و برابری و سوسیالیسم داد.

حزب کمونیست کارگری یک باردیگر اعلام میدارد که راه حل کارگران و مردم آزادیخواه در ایران و در سطح جهان برای جلوگیری از وقوع جنگ و برای مقابله باعواقب وخیم و ختم آن به نفع جبهه آزادی وبرابری، تشدید و تقویت جنبشهای اعتراضی و سرنگونی جمهوری اسلامی به قدرت انقلاب مردم است.

نه جنگ، نه جمهوری اسلامی، زنده باد جمهوری سوسیالیستی!

حزب کمونیست کارگری ایران- ۱۷ آبان ۱۳۸۶، ۸ نوامبر ۲۰۰۷